اصطلاحات گویندگی یکی از مهمترین مواردی است که هر گوینده باید به آنها مسلط باشد تا ارتباط بهتری با همکاران خود برقرار کند. از طرفی یکی از نشانه‌های تسلط بر گویندگی و با تجربه بودن یک گوینده است. در این جا ما سعی کرده‌ایم مهمترین اصطلاحاتی که گویندگان از آنها استفاده می‌کنند را به صورت مختصر توضیح دهیم.
1- سینک کردن: سینک زدن یا synchronizution به معنی هماهنگی لب و دهن بازیگر با کلمات گفته شده توسط گوینده است. به بیان ساده‌تر تنظیم طول جملاتی که نریتور ادا می‌کند با بازی بازیگر. مسئولیت سینک کردن این دو، با مدیر دوبلاژ است. او جملات ترجمه شده را کم و زیاد می‌کند تا زمانی که بازیگر جملاتش تمام شد صدای گوینده هم قطع شود. این اتفاق باید به گونهای مدیریت شود که بیننده باور کند آن جملات خود بازیگر است.
برای اینکه بتوان به این هدف دست پیدا کرد چندین مرحله را باید انجام داد. در مرحله اول مترجم باید طوری کلمات را ترجمه کند که طول آنها بیشتر یا کمتر از دیالوگ بازیگر نباشد. در مرحله بعدی، مدیر دوبلاژ متن ترجمه شده را با حرکات بازیگران مطابقت می‌دهد تا هر کجا که نیاز بود متن دوبله را تغییر دهد. در مرحله آخر این دوبلر است که تلاش می‌کند مطابق با بازی بازیگران جملات را در زمان درست ادا کند.
2- صدای مثبت و منفی: صدای بعضی از گویندگان به خاطر گویندگی در نقش‌های نزدیک به هم یا خصوصیاتی که به صورت ذاتی دارند لحن مثبت و منفی به خود می‌گیرد. به بیان دیگر حس خوب یا بدی در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند. مثلا گویندگانی که صدای مثبت آنها در یاد مخاطبان باقی مانده برای نقش‌آفرینی به عنوان یک بازیگر مثبت مناسب هستند چون بازی آنها برای مخاطبان باورپذیرتر است.
با توجه به موارد گفته شده منظور از صدای مثبت صدایی است که بر روی شخصیت‌های مثبت استفاده شده یا لحن لطیفی دارد و صدای منفی صدایی است که لحن خشن داشته و برای بازیگران منفی استفاده شده. در نظر گرفتن نوع صدای گوینده برای انتخاب نقش آن بسیار مهم است. اگر می‌خواهید با مفهوم صدای مثبت و منفی بیشتر آشنا شوید می‌توانید به صفحه تکنیک‌های فن بیان مراجعه کنید.
3- رُل گویی: به گویندگان یا دوبلورهایی که گویندگی نقش اول فیلم‌های مختلف را به عهده داشته باشند رل گو یا نقش اول می‌گویند. این افراد مهارت بالایی در گویندگی و حتی سینک‌شدن با بازیگر اصلی را دارند. انتخاب رُل اول کار بسیار حساسی است زیرا کیفیت خروجی کار به هنرنمایی نقش اصلی آن بستگی دارد.
عنوان رُل دوم نیز به گویندگانی نسبت داده می‌شود که گویندگی نقش دوم یا سوم فیلم را بر عهده دارند. یا به اصطلاح مکمل نقش اول هستند. این افراد نیز باید از تجربه و مهارت خاصی برخوردار باشند زیرا بر روی بازی نقش اول نیز تاثیر می‌گذارند. برای اینکه شخصی بتواند رل دوم یا سوم را صداگذاری کند باید تجربه و تبحر خاصی داشته باشد.
4- مردگو، زن‌گو و بچه گو: تقریبا در همه فیلم‌ها نقش‌های کوتاه با دیالوگ‌های چند جمله‌ای وجود دارد. این افراد جز نقش‌های اصلی یا رُل گوها نیستند و در اصطلاح به آنها سیاهی لشکر می‌گویند. به گویندگانی که نقش این افراد را صداگذاری می‌کنند مردگو یا زن‌گو می‌گویند.
این نقش‌ها به قدری کوتاه یا اصطلاحا چند کلمه‌ای است که گاهی ممکن است یک گوینده صدای چندین نفر را اجرا کند. گویندگانی که صدای بچه‌ها را اجرا می‌کنند هم بچه‌گو نامیده می‌شوند. به طور معمول گویندگان خانم نقش‌های بچه‌گویی را به عهده می‌گیرند زیرا با توجه به تُن و لحن صدایی که دارند راحت‌تر می‌توانند صدای کودکان را تقلید کنند.
5- جمعیت گفتن یا همهمه کردن: حتما تا با حال این صحنه را دیده‌اید که درسکانس‌هایی از فیلم عده زیادی در حال صحبت کردن هستند. مثل سکانس‌هایی که در بازار، جلسات، خیابان و ... ضبط می‌شوند. در این سکانس‌ها عده‌ای شروع به مکالمه با یکدیگر می‌کنند تا به اصطلاح مکان را شلوغ نشان دهند. با کمک فضاسازی‌های این چنینی بیننده ارتباط بهتری با آن صحنه برقرار می‌کنند. به دوبلورهایی که این صحنه‌ها را صداگذاری می‌کنند همهمه‌گو یا جمعیت‌گو می‌گویند که گاهی صدای آنها به صورت واضح شنیده می‌شود و گاهی ناواضح.
6- رئال‌گو: این اصطلاح برای گویندگان حرفه‌ای که با صدای خود صدای یک نقش را اجرا می‌کنند استفاده می‌شود. این افراد عموما گویندگان با تجربه و کهنه‌کار این عرصه هستند. تخصص گویندگان رئال‌گو در اجرای برنامه‌هایی مثل مستند، شو تلوزیونی و ... است و کمتر در بخش تیپ‌سازی شخصیت‌های انیمیشنی یا شخصیت‌های بچه‌گو شرکت می‌کنند. در بیشتر مواقع برای ساخت پادکست نیز از گویندگان رئال‌گو استفاده می‌شود.
7- تیپ‌گو: گویندگان تیپ‌گو برخلاف رئال‌گوها در حوزه انیمیشن فعالیت می‌کنند. به بیان ساده‌تر به گویندگانی که با تغییر صدای اصلی خود به جای شخصیت‌های انیمیشنی صحبت می‌کنند و بیشتر در حوزه کودکان فعال هستند تیپ‌گو می‌گویند. گاهی گویندگان تیپ‌گو در یک انیمیشن به جای چند کاراکتر مختلف صحبت می‌کنند.
8- کمدی کار یا گویندگان کمدی: گویندگانی که صدای طنازی دارند و به جای کاراکترهای کمدی صحبت می‌کنند کمدی‌گو می‌گویند. همانطور که گفتیم صدای این افراد دلنشین مناسب با شخصیت‌های شوخ و لطف است. کمدی‌گوها تخصصشان در زمینه گویندگی کمدی است و کمتر در پروژه‌های جدی فعالیت می‌کنند.
9- خبرگو یا مجری خبر: بعضی از گویندگان تخصص خاصی در حفظ متن و اجرای آن با یک ریتم مشخص دارند. این افراد عموما به عنوان مجری یا خبرگو انتخاب می‌شوند. خبرگویی یکی از دشوارترین نوع گویندگی است زیرا گوینده باید در طول اجرا لحن مناسبی را رعایت کند و تسلط کافی در ادای جملات داشته باشد. خبرگوها نیز مانند گویندگان رئال از صدای واقعی خود(با رعایت تکنیک‌های گویندگی) استفاده می‌کنند.
اگر می‌خواهید گوینده حرفه‌ای شوید...
اگر قصد دارید شغل گویندگی را انتخاب کنید آشنایی با اصطلاحات گویندگی مهم اولین کاری است که باید انجام دهید. اما مهم‌تر از یادگیری تئوری اصطلاحات و نکات گویندگی، آموزش صحیح و تکرار و تمرین است. شما می‌توانید برای یادگیری حرفه‌ای فن بیان و سفارش گویندگی با شماره تلفن 02128422354 در استودیوانعکاس تماس بگیرید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
از کجا شروع کنم؟
ما گوش دادن رو خوب تمرین کردیم
برای این که بتونیم کار شما رو خوب انجام بدیم، باید بتونیم نکات مد نظر شما رو خوب گوش کنیم.
برای همین، اولین قدم صحبت کردن ما با همدیگه است.
هنوز دیدگاهی برای این مقاله نوشته نشده است. اولین دیدگاه را شما بنویسید.